#8 Bez słów

Tytuł: Bez słów

Autor: Mia Sheridan

Liczba stron: 384

Wydawnictwo: Otwarte

Rok wydania: 2016

                                                                         Opis:

Czy są takie rany, których miłość nie zdoła uleczyć?

Archer, obarczony niewypowiedzianym cierpieniem, mieszka w swojej samotni blisko lasu. Jest przekonany, że tylko tyle mu zostało.

Do sennego, pobliskiego miasteczka przybywa Bree. Dziewczyna liczy na to, że w końcu odnajdzie rozpaczliwie poszukiwany spokój. Gdy spotyka Archera, jej początkowa nieufność zamienia się w rosnącą fascynację outsiderem. Próbując przedrzeć się przez warstwy niedostępności i dzikości, jakimi Archer przez lata zasłaniał się przed innymi, Bree powoli rozbiera go z kolejnych tajemnic.

Czy budzące się w ciszy uczucie uwolni ich od bolesnej przeszłości?

Bree to dziewczyna doświadczona przez życie. Dźwiga ciężkie brzemię, z którym ledwo może sobie poradzić. Co noc dręczą ją koszmary z przeszłości, nad ranem zamieniając się w przeraźliwie rzeczywiste halucynacje, odrywając ją od rzeczywistości i od tego, co dzieje się teraz. Wraz z wyjazdem z rodzinnej miejscowości pragnie jedynie spokoju, by zapomnieć o tym, co zmieniło jej życie. 

Archer od małego wiedział na czym polega ból i co się z nim wiąże. Nigdy nie miał łatwo, rodziców stracił już w dzieciństwie,następnie dorastał, mieszkając z wujem, lecz także on odszedł, zostawiając go samego jak palec. Odcinając się od ludzi, stał się wyrzutkiem, kimś z kim nie ma ochoty się przebywać. Żył na uboczu, boleśnie zdając sobie sprawę z tego, że nikomu na nim nie zależy. 

Kiedy dwójka przedstawionych wyżej bohaterów się ze sobą spotka, powstanie coś, czego dawno nie doświadczyli. Oczywiście nie będzie łatwo, bo każde z nich trzyma głęboko sekret, o którym najchętniej by zapomnieli. Czy pomimo przeciwności ta dwójka ma szansę na poznanie siebie nawzajem, jak i odkrycie własnego ja? Czy pomimo wszystkiego dadzą sobie szansę na lepsze jutro? To już musicie odkryć sami. 

Bez słów to jedna z powieści, które wzruszają, to mogę oznajmić już na wstępie. Dotyka naszej duszy, pobudzając nasze emocje. Jasno daje nam do zrozumienia, że głos, którym powinniśmy się kierować nie wychodzi z naszych ust, a najzwyczajniej z serca. Ta książka jest prosta, naprawdę, nie ma tu większych komplikacji. Liczy się tylko to, co pochodzi z naszej najwrażliwszej części nas.

Czym jestem zaskoczona? Tym, że pierwszy raz spotykam się, gdzie tym nieśmiałym jest chłopak, nie dziewczyna. I jest to bardzo fajna odmiana, ale czasami nie mogłam zrozumieć Archera, choć cały czas się starałam. Może gdybym była na jego miejscu inaczej bym zareagowała. 

Większość rozdziałów jest pisana z perspektywy Bree, choć kilka jest także ze strony Archera. Język jest prosty, wpasowuje się idealnie. Niestety bohaterowie sami w sobie nie urzekli mnie w żaden sposób. Może jestem zbyt ostra, ale po takich zachwytach nad tą książką, spodziewałam się niemal arcydzieła. A zamiast tego otrzymałam  fakt, piękną historię, ale nie miała w sobie czegoś szczególnego. 

Nie można powiedzieć, że ta powieść jest zła, bo nie jest, ale nie zżyłam się z bohaterami. Akcja przeskakiwała, a ja czułam się tak samo jak zaczynałam czytać tę pozycję. Dopiero na dokładnie 334 stronie moje emocje zaczęły buzować, nie wiedząc co ze sobą zrobić. Jestem zawiedziona, że stało się to tak późno. Praktycznie sama końcówka mnie urzekła totalnie, ale warto było czekać do końca, to muszę przyznać.

Z jednej strony ta książka jest czymś niezwykłym, zaś z drugiej czymś, co wprawiło mnie w odrętwienie. Cały czas zastanawiam się, czy ta pozycja wniosła coś do mojego życia... Z pewnością poruszyły się te struny wrażliwej mnie, otwierając moje serce na piękno, które znajduje się w nas samych. Tę powieść mogę porównać do delikatnej stokrotki. Wystarczy jeden zły ruch, by ją zdeptać i  zniszczyć , lecz ona kiedyś powróci i wyrośnie na nowo. Tacy właśnie są bohaterzy. Podatni na ból, lecz nie poddają się tak łatwo z trudem życia. 

Przyznam szczerze, że z tą recenzją miałam niemały problem. Bo jest to książka, która porusza, ale tylko w odpowiednich momentach. Ale kiedy przyjdzie na nie czas, zdecydowanie było warto na nie czekać. Nie będę Wam tej powieści polecać/nie polecać, po prostu musicie się przekonać sami, czy przypadnie Wam do gustu, a wiadomo, że bywają one różne.