#20 Osobliwy dom Pani Peregrine

Tytuł: Osobliwy dom Pani Peregrine

Autor: Ransom Riggs

Cykl: Pani Peregrine; tom I

Liczba stron: 400

Wydawnictwo: Media Rodzina

Rok wydania: 2012

Opis:

Życie Jacoba nie zapowiadało się ekscytująco. Pogodził się z myślą, że nigdy nie zostanie odkrywcą i nigdy nie będzie miał wielu przyjaciół. Ważne miejsce w jego życiu zajmował dziadek. To on najbardziej mu imponował i to on opowiadał mu najlepsze historie na dobranoc o pogodnym sierocińcu na walijskiej wysepce, ukrytym przed złem, wojną i potworami… Aż pewnego dnia dziadek Portman umarł w niejasnych okolicznościach. I wtedy wszystko się zaczęło…

Jacob wyrusza na odciętą od świata wyspę, by zgłębić jej tajemnice. Czy zmierzy się z potworami ze swoich snów? Czy osobliwe dzieci ze starych fotografii naprawdę istniały? Co jest bajką, a co prawdą? Co jest faktem, a co urojeniem? 

Jak tylko zobaczyłam okładkę tej książki, wiedziałam, że muszę ją mieć u siebie na półce. Mroczna, klimatyczna a do tego enigmatyczny tytuł. Przyznam się, że po przeczytaniu opisu naprawdę byłam ciekawa tej książki. Chciałam wreszcie przeczytać coś, co mnie przestraszy i przeniesie w mroczny świat. I na wstępie zaznaczę, że moje nadzieje spaliły na panewce. 

Osobliwy dom Pani Peregrine to z pewnością dobra powieść dla młodzieży. Z początku zdaje nam się, że wszystko jest oczywiste i proste, ale gdy główny bohater Jacob traci dziadka w dość tajemniczych okolicznościach, wszystko staje się usłane mgłą tajemnicy. Jacob zobaczył coś, czego nie powinien, a opowieści dziadka opowiadane w dzieciństwie okazują się prawdą. W ten sposób Jacob zostaje uznany za szalonego i wraz ojcem wybierają się na pewną wyspę, gdzie kryją się tajemnice nikomu dotąd nieznane...

Język powieści jest prosty i idealny dla młodszej części czytelników, choć nie tak typowy jak w innych młodzieżówkach, jest bardziej subtelny, a przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie. Narracja jest pierwszoosobowa; możemy poznać myśli Jacoba jak i jego charakter, wniknąć w jego sposób widzenia na wydarzenia przedstawione w książce. 

Jeśli chodzi o bohaterów zostali oni ciekawie przedstawieni, choć spodziewałam się nieco bardziej wyrazistych czarnych bohaterów jak i osobliwych dzieci. Przez co wydawali mi się zbyt mdli oraz przewidywalni. Główny bohater natomiast nie zaciekawił mnie wcale, po prostu przewijał się przez karty powieści. 

Sam pomysł na fabułę jest dosyć oryginalny, szkoda tylko, że akcja stała w miejscu, wszystko szło zdecydowanie za wolno. Spodziewałam się dosyć szybciej akcji, ze względu na wydarzenia rozgrywające się w książce. Myślę, że cała mroczność i klimat tej powieści zostały wciśnięte na okładkę i ilustracje w środku. Ciężko mi to przyznać, ale nie jestem usatysfakcjonowana tą lekturą. Była po prostu dobra, a ja oczekiwałam czegoś więcej. Dlatego nie nastawiajcie się zbyt mocno na tę pozycję, może wtedy będziecie zadowoleni. 

Osobliwy dom Pani Peregrine to dobrze napisana powieść z fajnymi, lecz nieco papierowymi bohaterami. Nutka tajemniczości rzeczywiście tu występuje, jednak nie ma dużego efektu zaskoczenia. Ciekawa i oryginalna fabuła to zdecydowany plus tej książki. Akcja nieco rozwlekła, choć pod koniec nieco przyspiesza. Jeśli szukacie czegoś więcej niż "dobre", sięgnijcie po coś innego. A jeśli jesteście po prostu ciekawi i macie trochę wolnego czasu, nie zabronię Wam przeczytać tej książki. Bo mimo tych wad, spędziłam miło czas podczas lektury i jestem nieco zainteresowana sięgnięciem po kontynuację. Mam jedynie nadzieję, że okaże się lepsza.