#26 Czas Żniw

 Tytuł: Czas Żniw

Autor: Samantha Shannon

Liczba stron: 520

Cykl: Czas Żniw; tom I

Wydawnictwo: SQN

Rok wydania: 2013

Opis:

 Sajon. Nie ma bezpieczniejszego miejsca.
„Może nie wiesz, ale Żniwa nazywane są też dobrymi zbiorami. Wciąż mówią tak na ulicach: Dobre Żniwa, Zbiory Obfitości. Rozumieją to jako odbieranie nagrody, podstawowy warunek ich negocjacji z Sajonem. Ludzie oczywiście postrzegają je inaczej. Dla nich są symbolem nieszczęścia. Oznaczają głód. Śmierć. Dlatego nazywają nas kosiarzami. Ponieważ pomagamy prowadzić ludzi na śmierć”.

Rok 2059. Dziewiętnastoletnia Paige Mahoney pracuje w kryminalnym podziemiu Sajonu Londyn. Jej szefem jest Jaxon Hall, na którego zlecenie pozyskuje informacje, włamując się do ludzkich umysłów. Paige jest sennym wędrowcem i w świecie, w którym przyszło jej żyć, zdradą jest już sam fakt, że oddycha.

Pewnego dnia jej życie zmienia się na zawsze. Na skutek fatalnego splotu okoliczności zostaje przetransportowana do Oksfordu – tajemniczej kolonii karnej, której istnienie od dwustu lat utrzymywane jest w tajemnicy. Kontrolę nad nią sprawuje potężna, pochodząca z innego świata rasa Refaitów. Paige trafia pod protektorat tajemniczego Naczelnika – staje się on jej panem i trenerem, jej naturalnym wrogiem. Jeśli Paige chce odzyskać wolność, musi poddać się zasadom panującym w miejscu, w którym została przeznaczona na śmierć.

Dziś przychodzę z recenzją książki, która zdecydowanie jest jedną z moich ulubionych. Czytałam ją dużo wcześniej, jednak z powodu braku czasu, pojawia się ona dopiero teraz. Bardzo mi zależało na tym, by recenzja tego oraz kolejnego tomu pojawiły się jeszcze przed premierą III części, więc zaczynajmy!

Czas Żniw mogłabym określić jednym słowem, a mianowicie "arcydzieło". Może nieco przesadzam, ale to pierwsza powieść dla młodzieży, która totalnie mnie oczarowała, dosłownie wszystkim. Wybaczcie, jeśli będę cały czas się zachwycać i recenzja będzie niespójna, ale nie da się inaczej!

Dla niektórych ta pozycja może być ciężka; za sprawą naprawdę rozbudowanego świata wraz ze szczegółami, nowym słownictwem, przez które może co nieco się mieszać. Dlatego od razu uprzedzę, że nie jest to książka dla wszystkich. Osobiście wolę te bardziej wymagające pozycje, gdyż większość młodzieżówek jest prostolinijnych, nieco schematycznych i są jedynie rozrywką na chwilę, którą zapomina się po krótkim czasie.

Bohaterzy to jedni z lepiej wykreowanych, z jakimi miałam do czynienia. Wreszcie trafiłam na główną bohaterkę, która mnie nie irytowała swoim dziecinnym i przewidywalnym zachowaniem, natomiast widziałam w niej siebie, może dlatego ją tak polubiłam. 

Nie znajdziemy tu żadnych romansów, jak to jest prawie czas w tego typu powieściach, lecz poznamy Naczelnika. Pierwszy raz poznałam, a zarazem nie poznałam bohatera męskiego, który byłby taki wyrazisty i jednocześnie rozmazany, jakby nie odgrywał znaczącej roli, choć jest zupełnie inaczej. 

Autorka nie podała czytelnikom nic na tacy, wszystko w tej powieści odkrywa się stopniowo, jest sporo zwrotów akcji, a zakończenie sprawia, że po kontynuację trzeba sięgnąć i nie ma innej opcji!

Czas Żniw to oryginalna dystopiczna powieść, która wciąga, choć początek jest dosyć ciężki; trzeba się zapoznać z nowym światem i słownictwem, co jest nieco wymagające. Bohaterzy są różnobarwni i wyraziści, trudno określić, kto jest tym dobrym, a kto złym. Powieść jest owiana tajemnicą, przez co nie jest przewidywalna, a jedynie zaskakuje. Zdecydowanie polecam, bo tę książkę mogłabym czytać na nowo bez ustanku!