#4 Niezbędnik Obserwatorów Gwiazd

Tytuł: Niezbędnik Obserwatorów Gwiazd

Autor: Matthew Quick

Liczba stron: 320

Wydawnictwo: Otwarte
Rok wydania: 2013

Opis:

Witajcie w Belmont, gdzie rządzą czarne gangi oraz irlandzka mafia (zależy od dzielnicy) i gdzie mieszka Finley. Jego dziadek nie ma obu nóg, ojciec pracuje na nocną zmianę, a matka zginęła w okolicznościach, o których nikt nie chce mówić. Finley też nie chce mówić – odzywa się tylko wtedy, gdy musi. Woli grać w koszykówkę. Jedyną osobą, która rozumie Finleya, jest jego dziewczyna Erin. Oboje co wieczór spotykają się na dachu jego domu, patrzą w gwiazdy i marzą o tym, aby wydostać się z piekła, jakim jest Belmont. Pewnego dnia trener Finleya prosi go o dziwną przysługę…

Finley jest dość dziwnym chłopakiem. Mało mówi, a jeśli już, ogranicza się do minimum. Jego rozmowy z bliskimi ograniczają się do kilku zdań na dzień. Mieszka w nieciekawej okolicy, gdzie gangi i narkotyki są na porządku dziennym. Mieszka z ojcem i dziadkiem, którym się opiekuje. Jego pasją jest koszykówka, choć nie jest najlepszym graczem. Z determinacją, wytrwałością i cierpliwością, krok po kroku ulepsza swoje umiejętności w tej grze,które niektórym przychodzą zbyt łatwo.  W drużynie jako jedyny jest rasy białej, przez co jest nazywany "Białym Królikiem". 

Erin, dziewczyna Finleya. Jego najlepsza przyjaciółka, jak i towarzyszka. Rozumieją się bez słów. Dzielą wspólną pasję, przez co większość wolnego czasu spędzają na grze w koszykówkę. Nie jest ona typową dziewczyną. Można by rzecz, że ubiorem jak i zachowaniem odbiega od swoich rówieśniczek. 

Finley rzetelnie wykonuje polecenia od swojego trenera, ale pewnego dnia ma do niego nietypową prośbę. 

Co będzie, jeśli Finley się zgodzi? Jak podjęta decyzja wpłynie na jego życie?

"A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć."

Zacznijmy od języka, który mnie oczarował swoją prostotą. Tłumaczenie jest bardzo dobre, język idealnie pasuje do bohatera, dostosowany do jego wieku. Zauważę też, że narracja jest pierwszoosobowa, która w tym wypadku jest dobrze przemyślanym rozwiązaniem. 

Wielkich zwrotów akcji tu nie znajdziemy, można je zliczyć na palcach jednej ręki, ale wszystkie wydarzenia, które zostały opisane są tak realne, mogą nam się zdarzyć na co dzień. 


Czytanie tej książki sprawiało mi niemałą przyjemność. Wszystko jest tu takie proste, ale niebanalne. Można tu znaleźć pewne cytaty, które są adekwatne z naszą rzeczywistością. 

Wszyscy bohaterowie mają w sobie "to coś". Są dobrze zarysowani, nie są tacy sami, każdy wyróżnia się czymś indywidualnym.

Finley jest niezwykle oddany, ma złote serce. Jest spokojny, ale można też zauważyć jego ciekawą osobowość. 

Erin natomiast wyróżnia się swoim stylem bycia. Nie jest taka jak wszystkie dziewczyny. Dla niektórych może wydawać się nieco dziwna, ale z Finley'em tworzą zgrany duet.

Trener, mimo że nie jest tak wyróżniony w tej powieści jak głowni bohaterowie, jakąś rolę tu odgrywa. 

I jeszcze ojciec Finleya i jego dziadek. Samotne wychowanie syna nie jest łatwe, więc można mu pogratulować wytrwałości i poświęcenia. I kochany dziadek! Nie odgrywa dużej roli, jednak bardzo polubiłam jego postać, jak i charakterek. 

Ci, co czytali, wiedzą, że pominęłam kogoś. Nie wspomniałam tu o tej osobie, gdyż chciałabym, żebyście to wy odkryli kim jest i w jaki sposób zmieniła życie Finleya, jak i całej powieści. 

"Zawsze mogę spojrzeć w kosmos i się zachwycić, bez względu na to, co się dzieje. A gdy spoglądam w górę, moje problemy robią się takie małe. Nie wiem czemu, ale zawsze czuję się wtedy lepiej." 

W tej pozycji możemy dostrzec jak ważna jest przyjaźń i poświęcenie. To nie jest byle jaka książka, która nic nie wnosi do naszego życia. Możemy zobaczyć, jak sama obecność drugiego człowieka może pomóc, gdzie słowa nie są wcale potrzebne. Czasami pogodzenie naszego szczęścia, ze szczęściem innych jest niezwykle trudne, okazuje się problemem, czymś, z czym nie możemy sobie często poradzić, tak samo jak z zaakceptowaniem przeszłości i tego, co było,a nigdy nie powróci.

Jeszcze kilka słów na temat wydania, bo prawie to ominęłam! Jak wiecie lub nie, książka w Polsce ma dwa wydania, ja na swojej półce mam te starsze, jak zresztą widać na zdjęciu. Te podoba mi się bardziej, aczkolwiek te drugie lepiej współgra z innymi książkami z serii dla młodzieży Matthew Quicka. A jakie wam się bardziej podoba? 

Podsumowując, tę książkę z pewnością polecę wszystkim. Nie tylko nastolatkom, bo myślę, że w tej pozycji odnajdzie się każdy. Prostota tej książki jest zachwycająca, ja zostałam oczarowana, czego chcieć więcej? Chciałabym, by każdy z Was mógł zapoznać się z treścią tej książki, bo warto, ale to mogliście już wywnioskować. A może ktoś już czytał tę powieść?