#49 Kamieniarz

Tytuł: Kamieniarz

Autor: Camilla Läckberg

Liczba stron: 536

Cykl: Saga o Fjällbace; tom III

Wydawnictwo: Czarna Owca

Rok wydania: 2016 (nowsze wydanie)

Opis:

Październikowy poranek we Fjällbace. Rybak Frans Bengtsson wypłynął łódką, aby opróżnić więcierze, które zastawił na homary. Przy ostatnim z nich coś się mocno zacina, Frans przeczuwa, że nie będzie to zwykły połów, nie myli się, w siatce więcierza tkwi ciało dziewczynki...

Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu policji w Tanumshede mają do rozwikłania kolejną skomplikowaną zagadkę. Podczas sekcji zwłok w płucach dziecka wykryto słodką wodę i ślady mydła. Ktoś utopił małą w wannie i wrzucił zwłoki do morza. Kto i dlaczego zamordował dziecko? Odpowiedzi należy szukać w odległej przeszłości...

źródło: lubimyczytac.pl

Recenzja tej powieści miała się tu pojawić już pewien czas temu, natomiast jak mogliście już zauważyć, ostatnio ten blog nie funkcjonował, z czego nie jestem zadowolona. Obiecuję sobie ciągle, że to się zmieni, ale aktywności nadal brak. Może niedługo się to zmieni, na co szczerze liczę. A teraz parę słów o Kamieniarzu.

Nie jestem wielką fanką kryminałów, bywam co do nich bardzo wybredna. Natomiast cykl Läckberg bardzo przypadł mi do gustu. Po trzecim tomie nadal mam ochotę na więcej i z pewnością w najbliższym czasie sięgnę po kolejną część. 

Jeśli chodzi o aspekty związane z językiem czy stylem, nie mam co się rozpisywać kolejny raz, bo była o tym mowa już w recenzji tomu pierwszego, a na chwilę obecną nic się nie zmieniło. Autorka pisze na tym samym poziomie; nie mam żadnej uwagi, co do języka, jakim się posługuje, gdyż jest on bardzo przystępny dla czytelnika, tak samo styl. Zdania nie są długie, jedynie proste w odbiorze. 

Przechodząc do samego Kamieniarza, muszę przyznać, że ten tom okazał się naprawdę nieprzewidywalny. Do samego końca nie wiedziałam, kto jest winien zbrodni. Może kiedy będę już bardziej doświadczona jeśli chodzi o kryminały, będę mogła lepiej rozstrzygać zagadki. Na razie nie wychodzi mi to zbyt dobrze, więc w sumie mogę się z tego cieszyć, zaskoczenie na koniec jest tym większe.

Co prawda nie pierwszy raz pojawiają się retrospekcje w książkach Läckberg, natomiast w tej pozycji  spodobały mi się one najbardziej, o ile w dalszych tomach nie spotkam lepszych. Zostały one bardzo wyraziście nakreślone jak również szczegółowo. Zdecydowanie jeden z lepszych elementów tej powieści.

Kolejnym plusem są opisy przeżyć bohaterów, uwielbiam poznawać myśli i punkty widzenia postaci, analizować je - coś wspaniałego. Także one są szczegółowe, emocje postaci wyzierają z kart, dlatego sądzę, że książka jest dość prosta w odbiorze, ale posiada w sobie także pewną subtelność. 

Kryminał wymieszany z wątkami obyczajowymi to moim zdaniem najlepsze połączenie. Spotkamy tu sceny budzące grozę, ale także takie, które mogą pobudzić czytelnika do refleksji, ponieważ autorka po mistrzowsku przedstawia zwykłe i codziennie ludzkie problemy, które są dosyć skomplikowane i trudne do rozwiązania. 

Jeśli nadal zastanawiacie się, czy Kamieniarz jest wart przeczytania, to oficjalnie potwierdzę, iż jest. Już nie mogę się doczekać sięgnięcia po kolejny tom. Oczywiście żywię nadzieję, że mnie nie zawiedzie.